kalbim sende kaldı

Liseden sonra hayattaki farklı bir adımdı; üniversiteli olmak.Üniversitedeydim artık..
Hep demişti yüreğim...Büyüyünce ...Büyüyünce sevileceğim...seveceğim..
Belki mutlu olacağım...Artık benim hayatımdı yaşadığım..Aslında öyle zannettiğim.

Farklıydı gerçekten de... Aşkı arıyordu yüreğim... Komşuda, arkadaşta, öğretmende, öğrencide,
Hep aradı... Hep aradı...

Onu ilk gördüğümde sınıf arkadaşımla konuştular koridorda..arkadaşımın aile dostu olduğunu öğrendim..ama ben onun çömeziydim..
Yüzüme bile bakmamıştı...ama ben onu çok beğenmiştim..
Benden 2 donem üstteydi..Bu yüzden sık göremiyordum..Ama gözlerim hep onu arıyordu..
Adını bile soramamıştım arkadaşıma... Ne zaman görsem içime işliyordu o yeşil gözleri...
Beklemediğim anlarda çıkıyordu karşıma..Ben ondan gözlerimi alamazken o beni görmüyordu hiç..
Üniversitedeki 1. yılım dolmak üzereydi..Ne adını biliyordum..Ne de hakkında bir şey biliyordum..Artık beraber olamayacağımızdan emin olmaya başlamıştım..

2. yılın 2 döneminin ilk günleriydi..Şubat ayıydı..Sınıfa gitmek üzereyken merdivende
buluştu gözlerimiz..ben yukarı çıkıyordum..o aşağı iniyordu..Bakışları içime işlemişti...Bakarken gülümsemesi merhaba diyordu o kadar sıcaktı ki..sanki içime girip .. orada kaldı.. içim sıcacık oldu..Umudum vardı artık...Oda fark etmişti beni...Biliyordum artık bende izleniyordum..Her nasılsa fark etmişti işte..Heyecanımdan adımımı atamamış,düşme tehlikesi geçirmiştim.
Mart ayında artık bakışmalar bana cesaret vermiş olmalı ki arkadaşıma açıldım.ilk yorumu "Uygun değilsiniz birbirinize.." dedi.Anlamamıştım..üstünde de durmadım hiç..bilmiyordu duygularımın yoğunluğunu..Nerden bilecekti..Günler sonra arkadaşımla hep onu konuşur oldum..Çocukluktan beri tanırlarmış birbirlerini....artık adını da biliyordum..soy adını her şeyi bendeydi artık.. Lütfen dedim ona tanıştır bizi..hep onu düşünüyordum....
Buluşmalarımız kimi ders çıkışlarında ..kantinden çıkarken..10 dakikalık teneffüslerde.. Bakışmalarımız kısacık sürüyordu ama..bir dahaki göz göze gelinceye kadar aklımda o anı.. yaşıyordum..Daha konuşmamıştık bile ama o hep aklımdaydı onunla tanıştığımı hayal ediyordum ..bunu her şeyden çok istiyordum..
Tanıştığımız sanırım Mayıs ayındaki yol sınavı çıkışındaydı..Çok aptallaşmıştım..o anda çok utanmıştım..Ne yapacağımı bilemez olmuştum.Beraber tramvaya doğru yürümüştük..Ne yazık ki yaz tatili giriyordu araya..bunun için üzgündüm..Sohbet edelim diye arkadaşımı ve onu bize yemeğe davet ettim..Arkadaşım bir sebepten ötürü gelmedi..İptalde edemedim..ona ulaşamadım..Sırada şu sorun vardı ne pişirecektim..Alinazik,salata,Sebzeli börek yaptım..Baş başa yedik yemeğimizi..Sonra kendimizden sohbete başladık..Yaralıymış o..Bir ilişkisi yeni bitmiş ve aldanmış..Psikoloji severim..ona terapi yaptım..kendisini iyi hissetmesini sağladım..Sohbet harikaydı.Birçok ortak zevkimiz çıktı ortaya..Yemek çok güzeldi..Gece gittiği 10 gibiydi..Daha erteleyemedi gidişini..o yaz hiç yazmadı bana..bense her fırsatta internet cafeye gidip kontrol ediyordum maillerimi... boş mailler vardı ama ne metin vardı nede gönderen adı..Hem çok üzülüyordum hemde kızgındım..Tepkisizliğine..
3.yıl başlarken mailleri gelmeye başladı..telefonlaşmaya başladık..Çok istemiş beni görmeyi..yetişememiş.Maillerde ondanmış..Bende yumuşadım hemen..Zaten ondan vazgeçmedim hiç..30 Eylül 2001 de beni yemeğe davet etti..İlk karşılaşmamızda elimi tuttu..Ve biz başladı..
Çok ayrıldık çok barıştık..ama kopamadık hiç..Bir çok şeyden fedakarlık ettik biz olmak için..ikimizde mezun olmuş..iş yaşamına başlamıştık..Meslektaştık ve bu harika bir şeydi..O benden daha başarılıydı ve ben ondan bir şey öğrenmeye bayılıyordum.. Onu çok seviyordum..Ama ilişkimizi hep farklı şehirlerde yaşamamız bizi uzaklaştırdı..hiç aynı şehirde olamadık... Bir araya gelmek uğruna edilen kavgada ilişkimizi de bitirdik..Farklı hayatlardayız artık..o bir daha benim olacak mı bilmiyorum..Ama benim kalbim onda kaldı..Ve o bunu bilmiyor..